Oleh HAJI WAN MOHD. SAOPHY AMIZUL WAN MANSOR
SETIAP perkataan yang mendapat imbuhan awalan se-, ke-, ataupun di-, hendaklah dirangkaikan ejaannya atau dengan kata lain imbuhan awalan tersebut hendaklah dieja secara bersambung dengan perkataan selepasnya.
Imbuhan awalan se- dilambangkan dengan huruf sin [س].
Contoh:
Rumi | Jawi |
Sebaya |
چرتا |
Serumpun |
همبا |
Sejambak |
همڤا |
Secawan |
جومڤا |
Sekawan |
كرجا |
Sekampung |
مينتا |
Sekelas |
تيمبا |
Sepinggan |
تنڤا |
Manakala imbuhan awalan ke- pula dilambangkan dengan huruf kaf [كـ].
Contoh:
Rumi | Jawi |
Kedua |
چرتا |
Ketiga |
همبا |
Kelima |
همڤا |
Kesegaran |
جومڤا |
Kegemukan |
كرجا |
ke Selatan |
مينتا |
ke kampung |
تيمبا |
ke sana |
تنڤا |
ke sini |
|
Imbuhan awalan di- dilambangkan dengan huruf dal [د].
Contoh:
Rumi | Jawi |
Dicegah |
دچڬه |
Dicantas |
دچنتس |
Dijamak |
دجمع |
Dicampur |
دچمڤور |
Ditambah |
دتمبه |
Di bawah |
دباوه |
Di langit |
دلاڠيت |
Di tanah |
دتانه |
Bagi kata dasar yang bermula dengan vokal alif [ ا ] pula hendaklah diletakkan huruf hamzah [ء] di atas huruf alif. Tujuannya untuk mengelakkan kekeliruan pembacaan. Huruf hamzah tersebut digelar ‘hamzah pembeza’.
Contoh:
Rumi | Jawi |
di atas |
دأتس |
diatasi |
دأتسي |
diutus |
دأوتوس |
keempat |
كأمڤت |
ke utara |
كأوتارا |
seindah |
سأينده |
keindahan |
كأيندهن |